Με αφορμή τα γεγονότα της 12ης Φεβρουαρίου 2012 στην Αθήνα.

             Την ημέρα που ψηφιζόταν ακόμα μια δανειακή σύμβαση με το υπερεθνικό τραπεζικό σύστημα στο ελληνικό κοινοβούλιο, η πλατεία συντάγματος και οι γύρω δρόμοι είχαν κατακλειστεί από εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο. Τα διλήμματα μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης που παρουσιάζει το κράτος, όπως και το κλίμα τρόμου που καλλιεργεί, δεν πτόησαν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που βρέθηκε στους δρόμους.

            Είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση απέναντι στις αποφάσεις του κράτους για τα οικονομικά μέτρα που επιβλήθηκαν και για αυτά που έπονται. Η δυναμική παρουσία μεγάλου αριθμού ανθρώπων στον δρόμο την περασμένη Κυριακή το έκανε φανερό και στην πράξη. Οι πολύωρες συγκρούσεις διαδηλωτών με τις μονάδες καταστολής του κράτους, με τους πρώτους να θέλουν να προσεγγίσουν το κτήριο τις βουλής, διαμόρφωσαν ένα απειλητικό κλίμα για την σταθερότητα της κρατικής επιβολής. Οι συγκρούσεις μαίνονταν σε διάφορα μέτωπα στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος, στην οδό Πανεπιστημίου, στην οδό Σταδίου, στην οδό Αθηνάς, στην Ακαδημίας, στην Β. Αμαλίας αλλά και σε διάφορα άλλα σημεία. Τα χιλιάδες ασφυξιογόνα δηλητήρια που πέταξαν οι αστυνομικές δυνάμεις εναντίον των διαδηλωτών δημιούργησαν μια αποπνικτική ατμόσφαιρα.

Τα μπουρλοτιασμένα σύμβολα του αστικού οικοδομήματος και οι τόνοι διαλυμένων μαρμάρων και σιδερικών σκορπισμένοι στους δρόμους ήταν τα σημάδια που άφησε πίσω της το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής ενάντια στις εντολές της κυριαρχίας για περισσότερη υποταγή. Οι καταστροφές που υπέστη το κέντρο της Αθήνας ήταν ένα απειροελάχιστο δείγμα από το ότι αξίζει να πάθει συνολικά το βιομηχανοτεχνολογικό σύστημα και οι θεσμοί του κράτους. Τις συγκρούσεις και τις καταστροφές δεν τις εκλαμβανόμαστε ως μια αντιπαράθεση με το υπάρχον καθεστώς αλλά ως μια αντιπαράθεση με την κυριαρχία στο σύνολο της. Η βίαιη αντιπαράθεση  είναι αναπόφευκτο γεγονός όσο θα υπάρχουν μερικές χιλιάδες αξιοθρήνητα ανδρείκελα που θα φυλάνε το κράτος.

Τα πολιτικά παιχνίδια όλων των κομμάτων που συμμετέχουν στη βουλή δεν μπόρεσαν να περιορίσουν την κοινωνική οργή. Τα δήθεν αντιμνημονιακά κόμματα αποδεικνύεται ξανά ότι είναι αναχώματα της δημοκρατίας, ότι ο ρόλος τους είναι να διατηρούν την τάξη και να συντηρούν τον κρατισμό.

Οι εξεγερτικές ταραχές με την ένταση που είχαν απέδειξαν ότι αν υπάρξει η θέληση, η ολική απελευθέρωση δεν είναι κάτι το αδύνατο να συμβεί. Φτάνει να δουλευτούν και να διαδοθούν οι αναρχικές και απελευθερωτικές απόψεις με πολύμορφο τρόπο.

Για μας τα προβλήματα που εμφανίζονται στην ελληνική κοινωνία δεν προκύπτουν απλά από την αδηφαγία των πολιτικών προσώπων που διαχειρίστηκαν τον κρατικό μηχανισμό τα τελευταία χρόνια. Αλλά ούτε θεωρούμε απλά το ΔΝΤ και τα μνημόνια ως βασική αιτία των αδιεξόδων που προκύπτουν. Τα προβλήματα πηγάζουν από τις εξουσιαστικές σχέσεις και αντιλήψεις, από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό αυτόν κάθε αυτό, σε οποιαδήποτε μορφή του.

Το ζήτημα δεν είναι να εξορθολογήσουμε τις υπάρχουσες δομές του παγκοσμιοποιημένου συστήματος ή να τις διαχειριστούμε με άμεσο-δημοκρατικό τρόπο, αλλά το ζήτημα είναι να τις καταστρέψουμε για να ακολουθήσουμε τον ελεύθερο και φυσικό τρόπο διαβίωσης. Η αναρχία δεν είναι μια φαντασίωση αλλά μια εφικτή κατάσταση που ήταν συνυφασμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη για χιλιάδες χρόνια.

Η λεγόμενη οικονομική κρίση δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα της κυριαρχίας για να λεηλατηθούν περισσότερο οι εξουσιαζόμενοι και να διατηρείται το παγκοσμιοποιημένο σύστημα και ο δυτικός πολιτισμός. Δεν μπορούμε να μιλάμε για έξοδο από την κρίση όπως μιλάνε οι αριστεριστές και τα πολιτικά υποκείμενα. Αντιθέτως μιλάμε για απελευθέρωση και καταστροφή  της κυριαρχίας στο σύνολό της. Μόνο με την κριτική στάση και άρνηση απέναντι στο σύνολο και στην ουσία των δομών της κυριαρχίας μπορούμε να προσδοκούμε στην ολική απελευθέρωση, επειδή οποιαδήποτε μερική αντίληψη για το τι είναι κυριαρχία και εξουσία εγκυμονεί μια νέα μορφή τυραννίας.

Δεν υπάρχει λίγη ή πολλή απελευθέρωση, παρά μόνο η ολική απελευθέρωση και αυτό προϋποθέτει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, τόσο στις ανθρώπινες σχέσεις όσο και στη σχέση μας με τον φυσικό κόσμο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΟΔΟΜΑΧΙΕΣ ΜΕ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ

 

Σύμπραξη για την αναρχία