Τoν Οκτώβριο [2012] πραγματοποιήθηκαν τέσσερεις παρεμβάσεις ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, από την πρωτοβουλία αναρχικών “Άγρια Φύση”. Οι παρεμβάσεις έγιναν στις σχολές της Αθήνας: Νομική, ΑΣΟΕ, Πολυτεχνιούπολη και Πάντειο. Αναρτήθηκαν πανό, κολλήθηκαν αφίσες και μοιράστηκαν 500 κείμενα σε κάθε παρέμβαση.
ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΥΧΕΙΟ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
Στα βουνά της Χαλκιδικής συντελείται μια τεράστια καταστροφή εις βάρος της μητέρας φύσης. Το Ελληνικό κράτος έχει πουλήσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του χρυσού που βρίσκεται κάτω από τα αρχέγονα δάση της περιοχής των Σκουριών στην εταιρία Eldorado- Ελληνικός Χρυσός. Η εν λόγο εταιρία έχει ήδη αρχίσει το κατάπτυστο έργο της: την εντατική αποψίλωση 4.000 στρεμμάτων δάσους και την κατασκευή εργοστασίου επεξεργασίας μεταλλευμάτων μεταξύ των χωριών Ολυμπιάδας, Στανού, Μεγάλης Παναγιάς και Ιερισσού. Το κράτος και η εταιρία με το έργο τους αυτό θα στερήσουν τη ζωή από το ίδιο το δάσος αλλά και από τα χιλιάδες ζώα που ζουν μέσα σε αυτό, τα καθαρά υπόγεια ύδατα και το έδαφος θα μολυνθούν από τοξικές ουσίες όπως το κυάνιο. Με απλά λόγια ένας ολόκληρος ζωντανός κόσμος θα εξοντωθεί στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών εταιριών και των κρατικών ιθυνόντων, αφήνοντας πίσω τους μολυσμένη γη και θάνατο.
Κάτοικοι που δεν εφησυχάζουν μπροστά στη καταστροφή, από χωρία όπως της Ολυμπιάδας και της Μεγάλης Παναγιάς, αγωνίζονται δεκαετίες τώρα ενάντια στα μεταλλεία. Φέτος δόθηκε η τελική άδεια από την κυβέρνηση και το νέο έργο ουσιαστικά ξεκίνησε. Από το Μάρτιο γίνονται συγκρούσεις με τους κατοίκους και τους υπερασπιστές του δάσους από τη μία και την αστυνομία και τους εργάτες της εταιρίας από την άλλη.
Η μεταλλουργία δεν είναι μια ανακάλυψη της σύγχρονης εποχής, άλλωστε οι επιπτώσεις των αρχαίων μεταλλείων δεν έχουν ακόμα αποκατασταθεί. Από τα αρχαία χρόνια η απόκτηση ”πολύτιμων” μετάλλων συνδέθηκε με την κοινωνική καταξίωση και την ενδυνάμωση της κρατικής μηχανής. Ο λαμπερός χρυσός, που είναι ένα ασήμαντο μέταλλο για μια ζωή ελεύθερη, έγινε κίνητρο για να σκοτώνει συστηματικά η βιομηχανία την μοναδική πηγή ζωής, τη φύση. Αυτή η κυριαρχική συμπεριφορά του πολιτισμού πάνω στη φύση είναι αποτέλεσμα της εξουσιαστικής νοοτροπίας του ανθρωποκεντρισμού, της αυθαίρετης πεποίθησης του ανθρώπου πως είναι ανώτερος από ό,τι άλλο φυσικό στοιχείο τον περιβάλλει. Η αντίληψη αυτή είναι απόρροια της αλλοτρίωσης του ανθρώπου από το φυσικό κόσμο. Με την διαμεσολάβηση της διαδικασίας του πολιτισμού, την δόμηση των πόλεων, των κρατών και των εξουσιαστικών σχέσεων οι άνθρωποι αγνοούν την γήινη-ζωική τους φύση, η οποία είναι άμεσα αλληλένδετη με την ύπαρξη και την εξέλιξη του φυσικού κόσμου.
Οι άνθρωποι θα μπορούσαμε να συμβιώνουμε αρμονικά με την υπόλοιπη φύση, ζώντας με απλότητα σε ελεύθερες κοινότητες και ομαδοποιήσεις, όπως έκαναν πρόγονοι μας για χιλιάδες χρόνια. Αντί αυτού σήμερα, ενταγμένοι μέσα σε ένα πολύπλοκό, μηχανοποιημένο τεχνικό περιβάλλον, γεμάτο διαχωρισμούς και καταμερισμένες δραστηριότητες γινόμαστε μέρος μιας παγκόσμιας μηχανής που σπέρνει τον όλεθρο σε ανθρώπινους πληθυσμούς, στα άλλα ζώα και τη Γη γενικότερα.
Οι βιότοποι που απειλούνται σήμερα άμεσα από τα μεταλλεία δεν είναι μόνο στη Χαλκιδική αλλά και σε άλλες περιοχές της βόρειας Ελλάδας όπως στο Κιλκίς και στην Αλεξανδρούπολη. Όμως ας μην έχουμε αυταπάτες, η τεχνοκρατία και η κεφαλαιοκρατία στο σημερινό κόσμο εκφράζονται μέσα από ένα παγκόσμιο σύστημα που κτυπάει κάθε σημείο του πλανήτη είτε είναι θάλασσα, είτε ξηρά. Ειδικότερα όμως σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, η λεηλασία της φύσης και των φτωχών ανθρώπων είναι αδιανόητη. Γιγάντιες πολυεθνικές εταιρίες με τη βοήθεια των κρατών και των διεθνών οργανισμών εκβιάζουν γηγενής πληθυσμούς με κάθε μέσο (πολέμους, επισιτιστικές κρίσεις,οικονομικά μέτρα) να δεχθούν τις επενδύσεις και να εργαστούν σε αυτές με αντάλλαγμα ένα πενιχρό μισθό και μια σύντομη και μίζερη ζωή. Με υπερσύγχρονες μηχανές κόβουν δάση, ξεκοιλιάζουν τη γη, μολύνουν τον αέρα, το νερό και το υπέδαφος. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα παίρνουν ένα παράδεισο και τον κάνουν κόλαση για να τον εγκαταλείψουν μόλις το κοίτασμα δεν είναι πια κερδοφόρο. Αυτό το κυνήγι «θησαυρού» είτε πρόκειται για μεταλλεύματα όπως ο χρυσός είτε για ενέργεια (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, λιγνίτη), είναι παντελώς αδιέξοδο και καταστροφικό. Η λεγόμενη πρόοδος του πολιτισμού και το ιδεολόγημα της ανάπτυξης εξυπηρετούν μόνο την πρόσκαιρη ύπαρξη του παγκόσμιου εξουσιαστικού συστήματος που διαλύει όμως κουλτούρες δεκάδων χιλιάδων χρόνων, αρχέγονα δάση, ζωικές κοινότητες και οικοσυστήματα και που υπόσχεται την δυστοπία.
Η καταστροφή του φυσικού κόσμου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πλανητικό επίπεδο δεν μας αφήνει χρονικά περιθώρια ανοχής αυτής της κατάστασης. Χρειάζεται ως ζωντανά πλάσματα να αρνηθούμε το σύστημα που μας εξουσιάζει και να αγωνιστούμε για την καταστροφή του. Να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το φυσικό κόσμο και να αντισταθούμε σε ότι μας εμποδίζει από μια αρμονική συμβίωση με αυτόν. Το κράτος, το βιομηχανικό σύστημα και η μαζοποίηση στις πόλεις χρειάζεται να καταστραφούν για να ανθίσει στα συντρίμμια τους μια αδάμαστη ζωή για ανθρώπους, ζώα και φύση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΒΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ
Με αφορμή το τριήμερο για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αναρχικοί σύντροφοι παρευρεθήκαμε στο χώρο του Πολυτεχνείου με έντυπο υλικό και πανό. Μοιράσαμε κείμενα ενάντια στα ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική, ενώ τα έντυπα σχετίζονταν με τον αναρχικό απελευθερωτικό αγώνα και την ολική απελευθέρωση ανθρώπων, ζώων και γης. Τα πανό έγραφαν: «ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΥΧΕΙΟ ΣΤΗ ΧΑΛΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΓΗΣ, ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΖΩΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΦΥΣΗΣ» και «ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΟΣ-ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ, ΕΝΑ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΣΕ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ».